Aby prawidłowo zaprojektować system telewizji dozorowej, konieczne jest poświęcenie wielu godzin pracy i drobiazgowe przeanalizowanie setek różnych parametrów. Jednak doświadczeni instalatorzy systemów monitoringu CCTV potrafią znacząco uprościć cały proces projektowania, dzięki zastosowaniu tzw. reguły 11 problemów. W niniejszym opracowaniu przedstawimy właśnie krótkie omówienie tych podstawowych 11 problemów, leżących u źródła dobrego projektu systemu CCTV.
1. Rodzaj monitorowanych zagrożeń – punkt ten służy do określenia, co konkretnie ma monitorować planowany system. Czy będzie to ochrona dóbr materialnych, monitorowanie sytuacji zagrożenia życia (np. w szpitalu), monitoring miejsc użyteczności publicznej (np. dworce kolejowe), zliczanie obiektów itp.
2. Wielkość i rodzaj monitorowanego obszaru – parametr ten jest niezwykle istotny w dobieraniu sprzętu dla gotowego projektu. Inne podzespoły będą optymalne dla monitorowania dobrze oświetlonych korytarzy wewnątrz budynków, a inne na potrzeby ochrony parkingu w nocy.
3. Liczba stref i rodzaj ochrony – pod tym pojęciem kryje się definicja obszarów, w których może wystąpić zagrożenie i jego spodziewany rodzaj – a więc jednocześnie typ alarmu, jaki ma zostać wywołany po wykryciu zdarzenia. Przykładem jest kradzież samochodu z parkingu lub bójka przed lokalem.
4. Stopień automatyzacji – punkt ten pozwala na znalezienie optymalnego rozwiązania związanego ze stopniem ingerencji operatora. Z jednej strony systemy wymagające ciągłego nadzoru przez człowieka są w dłuższym okresie bardziej kosztowne i bardziej podatne na awarie (niemożliwy do uniknięcia tzw. czynnik ludzki), z drugiej strony pełne zautomatyzowanie może prowadzić do generowania fałszywych alarmów wskutek nieprawidłowego dobrania kryteriów alarmowania lub pomijania sytuacji, wymagających wywołania alarmu –a przeoczonych w momencie projektowania instalacji.
5. Reakcja systemu na wykryte zdarzenia – w tym punkcie określa się znane w momencie projektowania zdarzenia, na które ma zareagować opracowywany system, jak również definiuje się procedurę alarmową – np. uruchomienie alarmu dźwiękowego, domknięcie drzwi, włączenie oświetlenia obiektu itp.
6. Czas reakcji – pozornie mało istotny parametr, jednak w sporej liczbie zastosowań mający kluczowe znaczenie. Czas reakcji systemu alarmowego z reguły w dużej mierze zależny jest od bezwładności urządzeń sterujących, np. silnikami obrotowymi kamer, urządzeń nagrywających, oprogramowania analizującego rejestrowany sygnał wideo itp. W sytuacjach wymagających jak najszybszej reakcji minimalizuje się wpływ urządzeń wprowadzających opóźnienie do systemu.
7. Warunki środowiskowe dla urządzeń końcowych – punkt ten zawiera określenie warunków pracy urządzeń rejestrujących obraz, takich jak temperatura otoczenia, stopień przejrzystości powietrza, poziom oświetlenia oraz szereg innych parametrów specyficznych dla danej lokalizacji, np. poziom zakłóceń elektromagnetycznych ze źródeł zewnętrznych.
8. Sterowanie systemem – na tym etapie określa się poziomy funkcjonalności osób pełniących rolę operatorów systemu, wartości parametrów stałych dla całego okresu działania systemu, jak również listę parametrów zmiennych, podlegających sterowaniu poprzez czynności operatorskie personelu.
9. Obsługa zdarzeń równoległych – również parametr z pozoru nieistotny może okazać się kluczowy w lokalizacjach, w których zachodzi prawdopodobieństwo wystąpienia dwóch zdarzeń wymagających reakcji, ale zachodzących w dwóch różnych monitorowanych obszarach. W tym momencie należy ocenić potrzebę zdublowania stanowisk operatorskich, np. podwójnych (lub większej liczby) monitorów, pulpitów sterujących, w niektórych wypadkach również liczby zatrudnionych operatorów.
10. Szkolenie personelu – punkt obejmujący nadanie kwalifikacji osobom obsługującym system monitoringu, zarówno od strony czysto operatorskiej, jak również serwisowej – czyli usuwania drobnych usterek, kalibracji urządzeń optycznych, wykonywania kopii zapasowych itp. Warto rozważyć przygotowanie konspektów instrukcji obsługi w postaci papierowej, łatwo dostępnej dla zainteresowanych.
11. Konserwacja systemu – końcowym etapem projektu powinno być przeanalizowanie kwestii konserwacji systemu, a więc wszelkich prac serwisowych, zarówno okresowych, jak i wynikających z awarii wynikłych podczas użytkowania, a niemożliwych do usunięcia przez personel obsługujący system.
Dzięki powyższym punktom można znacznie uprościć proces projektowania systemu monitoringu CCTV, co w efekcie przekłada się na krótszy czas etapu projektowego oraz jego niższy koszt.
