Tematem bieżącego artykułu będzie pomysł na prosty, tani i niezwykle przydatny w praktyce system monitoringu tzw. „rodzicielskiego”, polegającego na zdalnej obserwacji pokoju dziecka. Jego głównym zadaniem jest umożliwienie rodzicom bieżącego nadzoru nad śpiącym w pokoju obok, bądź też bawiącym się dzieckiem, bez konieczności każdorazowego odrywania się od pracy lub też codziennych zajęć, celem przejścia do pokoju dziecinnego i sprawdzenia sytuacji w nim panującej. Dodatkowym elementem może być również nadzór zdalny, za pomocą internetu nad dzieckiem pozostawionym w domu lub będącym pod kontrolą opiekunki.
Bazą do stworzenia monitoringu rodzicielskiego będzie istniejąca już w domu lub mieszkaniu sieć komputerowa z łączem internetowym oraz oczywiście wyposażenie domu w co najmniej jeden komputer. Parametry komputera oraz jego rodzaj (stacjonarny/laptop) mają tutaj znaczenie drugorzędne, praktycznie każdy komputer nie starszy niż 8 lat nada się znakomicie jako centrum monitoringu domowego.
Pierwszym elementem składowym monitoringu rodzicielskiego będzie kamera wideo. Na potrzeby planowanego systemu wystarczy kamera kolorowa pracująca w rozdzielczości PAL (lub VGA) w oparciu o protokół IP. Jeśli zachodzi potrzeba uniknięcia prowadzenia dodatkowego okablowania, można pokusić się o zakup kamery bezprzewodowej – należy jedynie upewnić się, że umożliwia ona kompresowanie obrazu wideo algorytmem MPEG-4 lub H.264. Jeśli monitorowane pomieszczenie jest większe, bądź chcemy rejestrować obraz z kilku pomieszczeń, nic nie stoi na przeszkodzie, by zakupić i zainstalować większą liczbę kamer. Można również pokusić się o zakup kamery megapikselowej pracującej w rozdzielczości HD, choć w planowanych zastosowaniach jakość obrazu rejestrowanego przez kamerę tego typu nie będzie aż tak istotnym kryterium.
Drugim elementem niezbędnym dla pracy systemu będzie klasyczny router sieciowy (o ile takiego jeszcze nie ma w domowej sieci) lub w wypadku decyzji o zastosowaniu kamer bezprzewodowej router z funkcją punktu dostępowego (ang. access point) sieci bezprzewodowej. Dzięki temu urządzeniu znika konieczność zakupu dodatkowej karty rozszerzającej do komputera dla potrzeb obróbki sygnalu audio/wideo, cała komunikacja i przesył obrazu między kamerą a komputerem odbędzie się za pośrednictwem sieci TCP/IP.
Po przeprowadzeniu procedury konfiguracji całości systemu (według instrukcji obsługi dołączonej do kamery) monitoring rodzicielski w domu będzie gotowy do użycia. Aby dodatkowo uzyskać możliwość obserwowania dziecka z zewnątrz, spoza domu, należy uaktywnić funkcję zdalnego dostępu do sygnału wideo. Szczegółowe informacje na ten temat można znaleźć w jednym z wcześniejszych artykułów, zatytułowanym „Zdalna administracja systemem CCTV IP z internetu”, tutaj więc ograniczymy się tylko do skrótowego naświetlenia zagadnienia. Do skutecznego monitorowania pokoju dziecka z zewnątrz, np. z pracy konieczne będą:
- zewnętrzny adres IP – w tym celu należy zwrócić się z zapytaniem do swojego dostawcy łącza internetowego, w razie odmowy można skorzystać z darmowej usługi o nazwie dynamiczny DNS (dynDNS, dynamic DNS) – informacje na ten temat można znaleźć w internecie.
- Po uzyskaniu zewnętrznego adresu IP należy skonfigurować dostęp do domowego komputera z zewnątrz, najczęściej wystarczy uaktywnić przekazywanie (ang. forwarding) portów o nr 80 i 554 na routerze, zgodnie z instrukcją jego obsługi.
- Po wykonaniu powyższych czynności będzie można uzyskać podgląd sygnalu wideo po wpisaniu w przeglądarce internetowej adresu domowego komputera.
Rzecz jasna możliwe są jeszcze dodatkowe funkcje związane z dostępem z zewnątrz, jednak wykraczają one poza ramy tego artykułu z uwagi na swój stopień skomplikowania informatycznego.
