Kamery kolorowe czy czarno-białe?

Odpowiedź na pytanie postawione w temacie artykułu jest tylko pozornie oczywista. Powszechnie mniemanie, według którego obaz czarno-biały jest od dziesiątków lat przeżytkiem w stosunku do kolorowego w systemach telewizji przemysłowej nie zawsze jest prawdziwe. Artykuł ten przedstawi, z oczywistych przyczyn tylko w skrótowej postaci, podstawowe wady i zalety systemów telewizji kolorowej i czarno-białej, z punktu widzenia systemów monitoringu.

Podstawowe cechy telewizji kolorowej:

  • Najwyższa jakość obrazu przy stałym, mocnym oświetleniu. Oznacza to, że system telewizji kolorowej znakomicie się sprawdza w monitorowaniu np. wnętrz budynków, identyfikacji twarzy pracowników przy terminalach itp. Problem pojawia się w momencie, kiedy warunki pracy kamery wiążą się ze zmiennym oświetleniem oraz trybem nocnym. W takich zastosowaniach kamera rejestrująca obraz kolorowy będzie wyraźnie gorsza od kamery czarno-białej, a w nocy wręcz zupełnie bezużyteczna. Pewnym rozwiązaniem jest zastosowanie kamery w wersji dzień-noc, która cechuje się dostosowywaniem trybów pracy do warunków oświetleniowych. W dzień, przy dobrym oświetleniu pracuje w trybie kolorowym, natomiast po zapadnięciu ciemności automatycznie przełącza się na tryb rejestrowania obrazu czarno-białego.
  • Obraz kolorowy umożliwia wyraźnie lepszą identyfikację szczegółów. Przekłada się to na przewagę nad obrazem czarno-białym przy monitorowaniu miejsc publicznych, zaludnionych ulic, zgromadzeń publicznych, sklepów itp.
  • Znacznie wyższe wymagania dotyczące przepustowości łącza oraz pojemności pamięci dyskowej w przypadku stosowania cyfrowych systemów monitoringu.
  • Znacznie wyższa cena od kamer czarno-białych.

Podstawowe cechy telewizji czarno-białej:

  • Zasadniczą zaletą obrazu czarno-białego jest znacznie szersze pasmo czułości na warunki oświetleniowe. Oznacza to, że kamera pracująca w trybie czarno-białym będzie w stanie rejestrować obraz o wysokiej jakości zarówno w dzień, przy dobrym świetle, jak również w nocy. Dodatkową cechą kamer monochromatycznych, która w niektórych zastosowaniach może mieć niezwykle istotne znaczenie, jest czułość widma  obejmująca również fale podczerwone. W praktyce oznacza to, że monitorowana scena może zostać znacznie rozjaśniona przez zastosowanie oświetlenia podczerwonego, co umożliwi uzyskanie obrazu o wysokiej jakości, mimo, że dla ludzkiego oka (i potencjalnego intruza) filmowany obszar będzie pogrążony w całkowitej ciemności.
  • Przy silnym oświetleniu kamery czarno-białe mają tendencję do gubienia szczegółów, co może np. powodować niemożność identyfikacji twarzy postaci mimo uzyskania pozornie dobrego jakościowo nagrania.
  • Obraz czarno-biały w systemach cyfrowych znacznie lepiej od kolorowego poddaje się algorytmom kompresji danych, co oznacza, że obraz o tych samych parametrach jakościowych, co kolorowy, będzie zajmował mniejszą część łącza transmisyjnego oraz mniej miejsca przestrzeni dyskowej.
  • Parametrem niezwiązanym bezpośrednio ze sposobem zapisu obrazu, ale często spotykanym w kamerach czarno-białych jest obiektyw umożliwiający uchwycenie na nagraniu znacznie większego obszaru. Zastosowanie identycznego obiektywu w przypadku kamery kolorowej wymagałoby precyzyjnego dostrojenia urządzenia do warunków oświetleniowych, w przeciwnym bowiem razie jakość uzyskanego obrazu ulegnie wyraźnemu pogorszeniu. W przypadku kamer czarno-białych taki problem nie występuje, ustawienia kamery nie są ściśle powiązane z rodzajem obiektywu kamery.

Jak widać z powyższego zestawienia, mimo popularności obrazu kolorowego telewizja czarno-biała trzyma się jednak dzielnie i w niektórych specyficznych zastosowaniach ma niekwestionowaną przewagę nad telewizją kolorową.

Ten wpis został opublikowany w kategorii Kamery przemysłowe. Dodaj zakładkę do bezpośredniego odnośnika.

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *