Konkurencja w każdej dziedzinie biznesu wymusza na producentach stosowanie wciąż nowych rozwiązań. Dziedzina zamków cyfrowych nie jest tutaj wyjątkiem, dlatego też coraz częściej można spotkać rozwiązania wyposażone w szereg dodatkowych funkcji. Najpopularniejsze z nich przedstawiamy poniżej:
- Tryb stałego/zmiennego kodu – funkcja umożliwiająca definiowanie długości kodu aktywującego zamek. W zamkach o stałym kodzie długość kodu jest określona przez producenta i nie ma możliwości jej zmiany, natomiast w zamkach o kodzie zmiennym operator dysponuje opcją określenia liczby cyfr kodu zamka. Funkcja ta pozornie jest związana wyłącznie z komfortem obsługi (dostosowaniem długości kodu do warunków, w jakich zamek jest wykorzystywany – szkoła, bank itp.), jednak należy mieć na uwadze zagadnienie bezpieczeństwa zamka. Do złamania zamka o stałym kodzie należy zdobyć prawidłowy ciąg cyfr, który go aktywuje, nie ma bowiem innej możliwości nieinwazyjnego otwarcia takiego zamka. Natomiast w wypadku zamka o kodzie zmiennym istnieje dodatkowa możliwość złamania funkcji ustawiania długości kodu, co automatycznie znacznie upraszcza proces odnalezienia prawidłowego szyfru po ustawieniu krótkiego (jednocyfrowego) kodu.
- Tryb czasowy – po naciśnięciu dowolnego klawisza użytkownik ma określony przez operatora przedział czasu na wprowadzenie wszystkich znaków kodu, po jego upływie zamek się blokuje i ewentualnie generuje sygnał alarmowy.
- Tryb ograniczonego powtarzania – funkcja, za pomocą której operator może zdefiniować minimalny okres czasu, przed upływem którego zamek nie będzie reagował na wprowadzany kod. Innymi słowy, zamek taki można otworzyć raz na jakiś czas, jego wcześniejsze otwarcie będzie niemożliwe, mimo wprowadzenia poprawnego kodu. Funkcja popularna w instytucjach finansowych, gdzie otwieranie zamka jest wykonywane zawsze o określonej godzinie, np. po zakończeniu pracy.
- Tryb ukrytego alarmu – funkcja umożliwiająca zdefiniowanie kodu, po wprowadzeniu którego zamek będzie generował sygnał alarmowy (w sposób jawny, bądź niejawny). Funkcja bardzo popularna w bankach lub kantorach, gdzie często zdarzają się przypadki wtargnięć kryminalnych.
- Tryb ograniczonego otwarcia – funkcja, za pomocą której operator może zdefiniować maksymalny czas otwarcia zamka, po upływie którego zamek będzie automatycznie się ryglował, bądź też inicjował alarm w razie niezamkniętych drzwi.
- Tryb administracyjny – dodatkowo zdefiniowany kod, którego wprowadzenie dezaktywuje wszystkie niestandardowe ustawienia, zwany również trybem serwisowym.
- Tryb reakcji na brak zasilania – bardzo istotna funkcja, która pozwala na określenie zachowania zamka w razie awarii zasilania – czy zamek ma zostać zamknięty, czy otwarty. Wybór odpowiedniego ustawienia jest sprawą kluczową dla bezpieczeństwa osób pracujących w chronionym zamkiem pomieszczeniu (np. umożliwienie ucieczki na wypadek pożaru, czy też powstrzymanie potencjalnego napastnika, który celowo uszkodził zasilanie zamka).
- Tryb mechaniczny – zamek pracujący w trybie mechanicznym nie wymaga dodatkowego, zewnętrznego zasilania elektrycznego. Oczywiście w tym trybie nie są dostępne żadne dodatkowe funkcje, poza podstawowymi. Funkcja ta jest często wykorzystywana jako tryb awaryjny.
- Tryb wieloużytkownikowy– funkcja umożliwiająca zdefiniowanie wielu kodów aktywujących, np. w celu przypisania indywidualnych kodów użytkownikom.
- Tryb pamięci – funkcja powiązana z trybem wieloużytkownikowym, umożliwiająca wyświetlenie listy ostatnio wpisywanych kodów wraz godziną ich podania.
- Tryb opóźnionego otwarcia – funkcja umożliwiająca ustawienie opóźnienia otwarcia zamka po wprowadzeniu kodu. Cecha przydatna w miejscach zagrożonych napadem.
- Współpraca z innymi systemami zabezpieczającymi – pod tym dość ogólnym pojęciem kryje się szeroki wachlarz możliwości podłączenia zamka do zewnętrznego systemu zabezpieczającego. Często spotykanymi rozwiązaniami są na przykład:
- Wideodomofony umożliwiające dodatkową weryfikację wizualną osoby wprowadzającej kod.
- Podłączenie do systemu monitoringu, który przechowuje informacje o godzinie wprowadzenia kodu, jak również osoby wprowadzającej szyfr (dla zamków obsługujących tryb wieloosobowy), celem późniejszego przetworzenia danych, np. dla potrzeb przygotowania raportu.
- Połączenie wielu zamków w jeden system (np. obejmujący cały budynek), co umożliwa konfigurowanie zamka z jednego miejsca, a zmiany obejmą wszystkie połączone ze sobą urządzenia tego typu.
- Połączenie z systemem alarmowym umożliwiające z jednej strony wyzwalanie alarmów przez zamek, jak również reagowanie na sygnały alarmowe wywołane przez inne czynniki. Funkcja ta może być uważana za rozszerzenie trybu reakcji na brak zasilania.
Przy wyborze zamka należy się jednak przede wszystkim kierować projektem i jakością wykonania konstrukcji, dodatkowe elementy natomiast nie powinny odgrywać roli decydujące. Podstawową przecież funkcją zamka jest skuteczna ochrona drzwi, sejfu, skrytki itp. Funkcje dodatkowe powinny być rozpatrywane wyłącznie pod kątem bieżącej przydatności, praktyka pokazuje, że funkcje niewykorzystane w pierwotnym projekcie, mogą stać się przyczyną złamania zamka. Wiąże się to z niedopatrzeniem instalatorskim, które kolokwialnie można streścić jako „tego nie używamy więc zostawimy jak producent ustawił”. To najczęstszy błąd przy instalowaniu zamków szyfrowych – ustawienia domyślnie przyjęte przez producenta są zazwyczaj identyczne we wszystkich egzemplarzach zamków. Wystarczy więc znajomość jednego zamka, by móc podejmować skuteczne próby nieautoryzowanego otwierania pozostałych, niezabezpieczonych należycie egzemplarzy tego samego modelu.
