Bezprzewodowe systemy monitoringu

monitoring bezprzewodowyWśród wielu rozwiązań systemów monitoringu coraz częściej na rynku pojawiają się systemy bezprzewodowe. Jak każde z rozwiązań, posiadają one swoje wady, jak i zalety, których wyszczególnienie znajdziecie Państwo poniżej.

Główne cechy bezprzewodowego systemu monitoringu:

  • Brak konieczności łączenia kamer z rejestratorem lub komputerem za pomocą przewodu transmisyjnego. Cecha ta zdecydowanie ułatwia procedurę montażu i uruchamiania systemu.
  • Znaczące zmniejszenie stopnia skomplikowania okablowania systemu – wbrew popularnemu przekonaniu, systemy bezprzewodowe nie mogą obejść się całkowicie bez jakiegokolwiek okablowania. Każde z urządzeń musi mieć bowiem doprowadzone zasilanie. Najczęściej spotykane są systemy zasilane bezpośrednio z sieci energetycznej 220V, ale dostępne na rynku są również urządzenia dysponujące własnymi zasilaczami 12V lub oferujące możliwość pracy na zasilaniu akumulatorowym. Są one szczególnie popularnie w miejscach, gdzie nie ma fizycznej możliwości położenia okablowania.
  • Bardzo wysoka podatność na zakłócenia zewnętrzne. O ile w przypadku tradycyjnych systemów przewodowych odporność na czynniki zewnętrzne jest bezpośrednio zależna od jakości ekranowania zastosowanego okablowania, o tyle w przypadku systemów bezprzewodowych takiej możliwości z przyczyn oczywistych nie ma. Czynnikami wpływającymi na jakość komunikacji pomiędzy urządzeniami są zakłócenia elektromagnetyczne pochodzące z różnych źródeł, w wypadku zastosowania urządzeń na zewnątrz budynków istotną rolę odgrywają również warunki atmosferyczne oraz ukształtowanie terenu.
  • Zasięg skutecznego działania urządzeń. Należy mieć na uwadze, że w praktyce zasięg teoretyczny podawany przez producentów urządzeń w rzeczywistości znacznie się różni. Sygnał tłumiony jest przez ściany budynku i różnego rodzaju inne przeszkody, również przez osoby poruszające się wewnątrz niego, a przy umieszczeniu urządzeń poza budynkiem przez wszelkie obiekty znajdujące się wewnątrz toru sygnału (precyzyjne określenie toru sygnałowego urządzenia bezprzewodowego wykonuje się na podstawie tzw. strefy Fresnela).
  • Konieczność dokładnego obliczenia mocy nadawczej urządzeń wchodzących w skład systemu monitoringu bezprzewodowego z uwagi na ustawowy wymóg przestrzegania wartości 100 mW (20dBm). Jeśli wartość ta będzie przekroczona, wówczas do uruchomienia systemu wymagana jest zgoda URTiP (Urząd Regulacji Telekomunikacji i Poczty). Jednym z najważniejszych aktów prawnych dotyczących tej kwestii jest Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 6 sierpnia 2002 r. w sprawie „urządzeń radiowych nadawczych lub nadawczo-odbiorczych, które mogą być używane bez pozwolenia”, poz. 1162 w Dz. U. RP nr 138 z dnia 30.08.2002r. Zawiera ono szereg informacji na temat wymogów jaki musi spełniać sprzęt telekomunikacyjny aby został on dopuszczony do legalnego stosowania na terenie naszego kraju. Najistotniejsze kwestie dotyczące tego tematu to posiadanie odpowiedniego certyfikatu stwierdzającego zgodność z wymogami wspomnianego aktu prawnego oraz granica 100mW (20dBm) efektywnej izotropowej mocy (ang. Effective Isotropic Radiated Power, EIRP) wypromieniowanej przez antenę, mierzonej tuż przy urządzeniu pracującym w paśmie 2.4GHz.
  • Pasmo częstotliwości wykorzystywanej przez system. Do najpopularniejszych częstotliwości należą 1.2 GHz, 2.4 GHz, 5.8 GHz oraz 10 GHz.

Systemy monitoringu pracujące w paśmie 1.2 GHz mają bardzo niewielki zasięg oraz parametry, które kwalifikują je do roli prostych rozwiązań dla instalacji amatorskich, np. bramy, furtki, korytarze w budynkach itp.

Pasmo 2.4 GHz jest najpowszechniej spotykane w oferowanych na rynku systemach bezprzewodowych, jego możliwości pozwalają na stworzenie systemu monitoringu o przeciętnie skomplikowanej budowie i typowej funkcjonalności. W zupełności wystarcza ono do stworzenia systemu monitorowania budynku, parkingu, hali fabrycznej itp., jednak najprawdopodobniej nie sprawdzi się w zastosowaniach związanych z monitorowaniem wielu pomieszczeń, korytarzy, klatek schodowych itp., czyli w miejscach, gdzie występuje szereg czynników wpływających na tłumienie sygnału.

Urządzenia pracujące w oparciu o pasmo 5.8 lub 10 GHz przeznaczone są do tworzenia półprofesjonalnych lub profesjonalnych systemów monitoringu bezprzewodowego w warunkach niekorzystnego wpływu czynników zewnętrznych, jak np. skomplikowana struktura pomieszczeń, dalekie odległości między urządzeniami, niekorzystne ukształtowanie terenu. Częstą cechą systemów pracujących z częstotliwością 10 GHz jest wykorzystywanie anten kierunkowych służących poprawie jakości komunikacji oraz unikanie zakłóceń pochodzących ze źródeł zewnętrznych. Częstotliwość ta, wraz z pasem 5.8 GHz jest dodatkowo praktycznie niewrażliwa na zakłócenia radiowe i z powodzeniem może być wykorzystywana w warunkach wysokiego natężenia sygnałów radiowych generowanych przez urządzenia zewnętrzne.

  • Potencjalne zagrożenie podsłuchem – Z uwagi na specyfikę medium transmisyjnego stosowanego w systemach bezprzewodowych, zagadnienie kontroli dostępu do danych nabiera nowego znaczenia. Przede wszystkim, w odróżnieniu od standardowych rozwiązań opierających się o przewody miedziane lub światłowodowe, sygnał radiowy rozchodzi się bez ograniczeń w promieniu 360° od nadajnika, w wyniku czego może być odebrany w dowolnym miejscu znajdującym się w jego zasięgu. Przy braku właściwej ochrony systemu oraz wystarczającej mocy nadajnika, może dojść do sytuacji, że bez fizycznego wejścia na teren monitorowany, z ulicy biegnącej obok budynku, z parkingu lub też budynku stojącego w bezpośrednim sąsiedztwie informacje przesyłane pomiędzy urządzeniami zostaną podsłuchane. W chwili obecnej zagrożenie związane z podsłuchem nie wydaje się być znaczące z uwagi na niski stopień ważności danych, ale wdrażając do użytku bezprzewodowy system monitoringu należy mieć na uwadze powyższe zagrożenie.

Jako cechy stanowiące o wadach i zaletach bezprzewodowego systemu monitoringu można w skrócie więc przyjąć:

  • Łatwość i szybkość realizacji projektu w praktyce – nie występuje tutaj konieczność żmudnego prowadzenia okablowania w budynkach oraz zestawiania łącz miedzianych lub światłowodowych pomiędzy poszczególnymi lokalizacjami.
  • Łatwość rozbudowy – dodawanie kolejnych urządzeń nie stanowi najmniejszego problemu, może być wykonane bez przerywania pracy systemu monitoringu.
  • Konieczność precyzyjnego umiejscowienia urządzeń – nie tylko z uwagi na monitorowany obszar, ale również biorąc pod uwagę jakość sygnału.
  • Szczególny nacisk na bezpieczeństwo.
  • Przekroczenie normy EIRP.
Ten wpis został opublikowany w kategorii Ogólne. Dodaj zakładkę do bezpośredniego odnośnika.

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *